Trochę o szkole, czyli sala 243…
“Zaczęło się od malowania, a skończyło na jednej z lepiej wyposażonych pracowni w Polsce (prawdopodobnie najlepszą).“
Pamiętam, jak w pewnym momencie usłyszałem, że mam “zmodernizować” salę 243 – cokolwiek to miało znaczyć. Podobno minę miałem nietęgą – na szczęście nikt zdjęcia nie zrobił. Zaczęła się analiza, co miałoby się tam znajdować? Od czego zacząć? Na drugie pytanie, w zasadzie odpowiedzieli uczniowie. Był rok 2018, wrzesień. Uczniowie klas telekomunikacyjnych – ówczesnej 4A i 3A stwierdzili, że trzeba zacząć od “odświeżenia”, czyli pomalowania całego pomieszczenia.
Pogadaliśmy i myślałem, że na tym się skończy… Tu się zdziwiłem. Panowie z trzeciej klasy (obecnie, to już absolwenci) nie odpuścili i podjęli się odmalowania sali. Szkoła zapewniła materiały i narzędzia, a oni poświęcili swój czas (odbywało się to w soboty) i odmalowali salę – jeszcze raz dziękuję…
Do dziś pamiętam, jak jeden z nich, stojąc oparty o futrynę drzwi wejściowych, będąc nieświadomy, że stoję za nim, wypowiedział pod nosem następujące słowa:
“(…), jak zobaczę, że jakiś (…) rysuje po ścianie, to go (…)“
Tam gdzie umieściłem (…) znajdują się słowa, które powszechnie nie są uznawane za kulturalne, jednakże w tej wypowiedzi było tyle szczerości i zadowolenia z wykonanej ciężkiej i solidnej pracy, że będę ją długo pamiętał.
Kolejne etapy modernizacji odbywały się w zasadzie w dni pracujące. Sieć położyliśmy w ramach zajęć. Wchodziło to w zakres umiejętności określonych w podstawie programowej, więc nie było z tym większych problemów.
Nowe meble i potężna ilość nowego sprzętu, który pojawił się w pracowni telekomunikacyjnej, to ogromna zasługa Dyrekcji Szkoły, która zorganizowała środki finansowe na zakupy. Wielkie dzięki.
W ten sposób pojawiło się w pracowni wyposażenie z zakresu techniki światłowodowej:
- urządzenia pomiarowe – mierniki mocy optyczne i źródła światła, reflektometr optyczny (kolejny w szkole), analizator widma;
- narzędzia montażowe – spawarki światłowodowe, narzędzia do wykonywania spawów mechanicznych;
Pozyskaliśmy również kolejne elementy tradycyjnych sieci telekomunikacyjnych. Oprócz centralek abonenckich i routerów, które przyjąłem na początku funkcjonowania w pracowni 243 (pozyskane zostały z innej sali), pojawiły się urządzenia DSLAM ADSL i VDSL oraz dodatkowe routery, posiadające możliwość instalacji wkładek SFP, czyli podłączenia ich do sieci światłowodowej.
Wydawało się, że koniec z zakupami. Pojawił się jednak projekt unijny, w ramach którego uzupełniliśmy bazę dydaktyczną o zestawy dydaktyczne do techniki światłowodowej. Wzbogaciliśmy się o:
- elementy światłowodowych sieci rozległych, wykorzystujących multipleksację w dziedzinie długości fali (CWDM);
- zestawy narzędzi dla monterów sieci FTTH, wykorzystywane przez firmę Fibrain;
- routery światłowodowe;
Podsumowując można przytoczyć zdanie z początku artykułu:
“Zaczęło się od malowania, a skończyło na jednej z lepiej wyposażonych pracowni w Polsce (prawdopodobnie najlepszą).”
Nie dokonałoby się to bez pomocy uczniów klas telekomunikacyjnych, bez ich pomocy i zaangażowania. Nie będę wymieniał ich z imienia, bo jeszcze kogoś pominę, ale:
Dziękuję Wam Panowie…
Kilka zdjęć z historii sali – w poniższej galerii:
