Kim jest Technik Telekomunikacji?

Ośmielę się postawić następującą tezę:

„TECHNIK TELEKOMUNIKACJI NAJCIEKAWSZYM I NAJBARDZIEJ WSZECHSTRONNYM ZAWODEM W BRANŻY TELEINFORMATYCZNEJ”

Dla wielu osób technik telekomunikacji zajmuje się starymi telefonami, które posiadają jeszcze tarczę numerową – czyli takimi, które w zasadzie można spotkać w muzeum.

Jak jednakże jest obecnie? Na to pytanie można odpowiedzieć przeglądając podstawę programową do kształcenia w zawodzie technik telekomunikacji, która powstała w 2019r.

Wg wspomnianego dokumentu przyszły absolwent powinien posiadać wiedzę i umiejętności z zakresu elektroniki i elektrotechniki, które mają mu pomóc w zrozumieniu zjawisk zachodzących w różnego rodzaju sieciach.

Z umiejętności typowo zawodowych technik telekomunikacji powinien potrafić:

• Skonfigurować, uruchomić i zarządzać lokalnymi sieciami komputerowymi, wykorzystującymi wszystkie dostępne media transmisyjne – sieciami radiowymi, światłowodowymi i klasycznymi miedzianymi. Przydzielić adresy IP, skonfigurować serwer DHCP, ustawić NAT, udostępnić zasoby znajdujące się w sieci prywatnej oraz zabezpieczyć sieć lokalną. Prawie wszystko, co w zakresie sieci lokalnych musi umieć informatyk i teleinformatyk. Prawie, gdyż technik telekomunikacji nie jest nauczany konfiguracji i obsługi Windows Server – czyli sieci pracujących w domenie.
• Skonfigurować i uruchomić sieci dostępowe czyli te, które dostarczają nam usługi telekomunikacyjne. W naszej szkole uczniowie mają praktyczną możliwość konfiguracji zarówno starszych technologicznie rozwiązań jak telefonia analogowa oraz ISDN, jak również pierwszych rozwiązań szerokopasmowych, czyli wciąż jeszcze stosowany ADSL oraz VDSL (rozwiązania znane pod nazwą handlową Neostrada). Mają również możliwość zestawienia i konfiguracji bardzo popularnego i wciąż rozwijanego obecnie rozwiązania FTTH (Fiber To The Home), czyli „światłowód do domu”. Dysponujemy urządzeniami wchodzącymi w skład sieci GPON, czyli rozwiązania, które jest obecnie stosowane przez większość dostawców Internetu i telewizji, wykorzystujących światłowód.
• Skonfigurować, uruchomić i zarządzać tzw. „sieciami rozległymi”, w tym (poza typowymi sieciami komutacyjnymi) również sieciami IP. Podobnie zatem jak teleinformatyk (gdyż technik informatyk w podstawie programowej nie posiada tych zagadnień) będzie stosował różnego rodzaju protokoły routingu dynamicznego oraz routing statyczny. Będzie zatem w stanie zarządzać i tworzyć struktury większe, niż typowa, klasyczna sieć lokalna.

Ponadto, technik telekomunikacji obejmuje zagadnienia nauczane w zawodzie przeznaczonym dla szkół branżowych – monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych. Absolwenci posiadają więc umiejętności typowo praktyczne – tworzenie torów do transmisji danych oraz wykonanie pomiarów odbiorczych.

Wracając do postawionej na wstępie tezy – można stwierdzić, że:

• W zakresie sieci lokalnych technik telekomunikacji posiada wszystkie umiejętności informatyków i teleinformatyków, poza obsługą Windows Serwer.
• W zakresie sieci dostępowych technik telekomunikacji posiada umiejętności porównywalne z technikiem teleinformatykiem, z lekką przewagą na stronę telekomunikacji. Technik Informatyk tych zagadnień się nie uczy.
• W zakresie sieci rozległych, podobnie jak w punkcie poprzednim, technik telekomunikacji posiada trochę szersze wiadomości i umiejętności od teleinformatyka. W zakresie sieci IP – są to dokładnie te same umiejętności. Podobnie, jak wcześniej – Technik Informatyk tych zagadnień się nie uczy.

Czego zatem nie uczy się technik telekomunikacji, a uczą się uczniowie pozostałych zawodów? Wspomniano już wcześniej, że teleinformatycy i informatycy uczą się Windows Serwer (lub innych systemów serwerowych). I odnośnie różnic między technikiem teleinformatykiem, a technikiem telekomunikacji – to byłoby na tyle.

Jeżeli chodzi o technika informatyka, to uczniowie tego kierunku uczą się składać, konfigurować i diagnozować sprzęt komputerowy oraz tworzyć aplikacje internetowe. Tych zagadnień nie są nauczani uczniowie z klas teleinformatycznych i telekomunikacyjnych.